Ik heb niet de doelstelling een politiek personage te vertolken, maar probeer politiek als instrument te vatten. Ik ben geen politieker maar een metafoor; de verpersoonlijking van het politieke mechanisme in al zijn facetten. Ook speel ik geen alter ego, al start ik vanuit m'n eigen engagement. In die zin gaat mijn act verder dan acteren; ik blijf bij mezelf in het pogen het onvatbare te vatten. Alles is een poging: een schrappen en hernemen, het wikken en wegen van woorden en hun uitspraak, het zoeken naar de juiste klemtoon en bijhorende gebaren. Herhaling is hierin cruciaal: elke aarzeling, elke fractie van een toonaard verschil geeft een woord een andere dimensie: de politieke speech wordt een spel van betekenissen, een code die vraagt om ontcijferd te worden.